Alışırsın dedin bırakıp gittin. Zamanla unutursun dedin, avunursun dedin. Geçer gider dedin. Hatırlamazsın bile dedin. Alışamazdım biliyordun, bile bile gittin. Yıkılırdım biliyordun, yıkılmamı istercesine gittin. Solardım, solmasını istemediğin gibi, soldururcasına gittin. İnanmıştım oysa gitmeyeceğine, bitmeyeceğine inanmıştım ki sevmiştim bu denli.
"Sen asla solma" derken nereden bilebilirdim ki altında "seni ben solduracağım"ın yattığını.
Kapılmıştım işte. Gözlerimi açtığımda yalnızdım. Ne sen, ne kokun, ne kulaklarımı gıcırdatan sesin vardı.Yapayalnız kalmıştım orda öylece bir başıma, çaresiz.
Özlediğim, çok sevdiğim, o uğruna öldüğüm. Gözlerimi açtığımda yalnızca iki damla yaştın yanaklarımı ıslatan. Belkide inandıklarımın bedeliydi gözlerimden akan. Gittin ama hiç bir şey değişmedi bilesin, sen yokken seni bir kaç milyon kez daha sevdim, her gün yeniden sevdim, en baştan. Gittin daha beter ettin, daha çok sevdim. Olmayışını bile sevdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder