Gidiyorum...

Gidiyorum...
Bu kimsesiz şehrin, yoksul sokaklarından uzağa gidiyorum.
Sensizlikle gidiyorum, bir başıma, eksik, noksan.
Hiçbir şey umurumda değil,
Ne yağmur, ne karanlık,
Ne soğuktan kurumuş dudaklarımı ıslatan gözyaşlarım,
Ne gözyaşlarımın bulaştırdığı rimelim.
Ne yürümekten uyuşmuş ayaklarımın sızısı.
Kırık kalbim, buruk kirpiklerimle gidiyorum bu buğulu şehirden...
Sonbaharı yalnız yaşayan kalbimle gidiyorum.
Beni anlamayan, şu lanet olası bencil şehirden gidiyorum işte. Kendisi mükemmel olmadan mükemmeli arayan bu şehirden...
Şimdi, sensizliğe ağlamak düşer yüreğime. Hüzün çöker gözlerime, asillik bürür bedenimi. Şimdi sensizliğin şerefine güzelleşmek düşer ruhuma. Şimdi gitmek düşer varlığıma, en âlâsından...